Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. De weg een beetje kwijt? Deze link brengt je terug naar de homepage van 'Onklare taal'.

Overigens kan je hier gratis mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019) en 'Indiscrete wiskunde' (2021). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. In 2020 verscheen mijn debuutroman 'Fragmentariërs'. In 2023 bracht ik de opvolger 'Constellatie' uit.

maandag 3 mei 2010

Eindhalte

“Impossible is nothing”. Ik hou erg van die slogan. Het ademt iets enorm simpel en voor de hand liggend uit, en net door de omkering van de gebruikelijke woordvolgorde, blijft hij hangen. Hij klinkt zwaarder door. Niets, nee niets is onmogelijk. Hoogstens onwaarschijnlijk. Als je erover nadenkt, verliest die stelling aan kracht als je ze doordrenkt met cynisme en pessimisme, maar in de grond, erg diep vanbinnen, ben ik een optimist. Laten we anders even rond het haardvuur gaan zitten, terwijl ik jullie vergast op een aantal waargebeurde verhalen.

In mijn eerste middelbaar ging ik Latijn studeren, omdat dat vanzelfsprekend leek vanuit mijn achtergrond als luie leerling die op het lager goede resultaten haalde met nietsdoen. Dat zal voor veel studenten vertrouwd overkomen. In dat eerste jaar ging ik echter genadeloos onderuit, en eindigde ik in de staartgroep van de klas, een vergaarbak geblutste leerlingen die de komende jaren allemaal van school verdwenen. Ik zette door en in al mijn hubris nam ik er volgende jaren nog Grieks bij ook. En ik haalde het, hoewel iedereen dacht dat ik het nooit zou kunnen, tot mijn eigenste moeder toe.

Door m'n hele carrière aan datzelfde middelbaar had ik maar weinig vrienden. Erg goede vrienden, toegegeven, maar weinig. We waren niet het soort mensen dat gevraagd werd om wilde feestjes op te leuken of om tot diep in de nacht in een lokale feesttent mee bier te hijsen. Toch trok dat woeste, dat nukkige en exuberante in het uitgaansleven me enorm aan. "Maar jij kunt dat niet," zei iemand me ooit. Die persoon heeft later zijn woorden mogen opeten.

In mijn eerste jaar aan de universiteit ging ik gebukt onder een zware tweede zit en had ik mijn vriendenkring van toen uit elkaar zien spatten. En opnieuw die woorden: "het zal niet lukken." Toen ik verloor als kandidaat-preses bij de oprichting van Filologica: "je kans is voorbij." Het moment dat ik mijn master-na-master wilde stopzetten: "je gaat niet aan een job raken."

Natuurlijk ben ik vaak grandioos mislukt. Het zijn de mislukkingen die ons dan ook lijken te definiëren, en een deprimerend perspectief bieden op alles wat ooit fout zou kunnen gaan. Maar mislukking is ook maar een perceptie. Iedereen doet enorm zijn best om geen loser te zijn, omdat mensen vaak geluk gaan zoeken in schuiloorden en bestemmingen waar het niet te vinden is. Waarom je best blijven doen voor een studie die je geen moer interesseert? Waarom zou je intens verlangen naar vrienden als je nooit buitenkomt?

De zenmeesters zeiden: "de bestemming is de reis zelf." En wat ik ook hoop dat ze erbij vertelden, is dat je je op die reis niet mag laten tegenhouden door mensen die altijd nee zeggen. De geschiedenis heeft keer op keer hun ongelijk bewezen.

zaterdag 1 mei 2010

Drie dichtbundels online beschikbaar

De drie dichtbundels 'Epicentrum', 'Synaeresis' en 'Subductie' staan sinds januari 2014 als gratis download beschikbaar op mijn homepage.