Postkaarten

Zomerse groeten uit Regensburg

Best dat we niet alles onthouden. Het geheugen is evenzeer een zegen als een vloek. Wilde schreef dat het leven een komedie is voor denkers en een tragedie voor sentimentelen, en anders zal het allicht een tragikomedie of een groteske vertoning geweest zijn met een bittere pointe, maar dat was te veel gevraagd van zijn onnozele witticisms, die doorgaans nergens op sloegen. Het geheugen is een grafkelder vol levende doden. Ze praten in hun slaap en naaien elkaar andere armen of oren aan, tot de dag dat ze verkruimelen.

Wish you were here... from Brighton with love

De laatste tijd zie ik elke dag dezelfde dode kat liggen langs de kant van de E17 - aan de binnenkant, dus dat beestje weghalen is geen prioriteit voor de onderhoudsdiensten. In tegenstelling tot andere dode dieren, ligt ze er bijzonder waardig bij, niet opengereden of al aangevreten door aaseters, alsof ze slaapt. Het zicht van zo'n dood huisdier langs de kant van de weg, met het razende, zotte verkeer dat er in onbeschrijfelijk hoge aantallen en aan hoge snelheden langs raast, dat breekt mijn hart. Het moet iets zijn dat een mens zijn hart breekt; als het niet de sla is van Kopland, of het allesverwoestende liefdesverdriet van de beeldhouwer uit Turks fruit, laat het dan iets willekeurigs zijn als een dode, gestreepte kat langs de kant van de weg.

Zeg aan ma dat ik haar mis - Frank in het zonnige Nantes

Er is godverdomme zo veel om kwaad van te worden, om me aan te ergeren en met wegdraaiende ogen eeuwig te blijven exploderen in titanische razernij, maar uiteindelijk heb ook ik maar één paar longen en één tong en één hart en kan ik dat allemaal niet verdragen, constant kwaad zijn.

Greetings from the USA!

Ik verzaak voortdurend aan mijn zelfopgelegde plichten. Ik wil me wentelen in absurd zelfmedelijden en loskomen van de lamgeslagen ironie van leven in een welvaartsmaatschappij. Er is veel te willen. De armen en handen zijn geopend, met de blik op dat oneindig verre punt. De horizon van een horizon. Ultraviolet willen zien in een regenboog. Als ik mijn ambities maar absurd genoeg maak, zal ik mezelf misschien niet kunnen verwijten dat ik ze nooit kon waarmaken omdat ze simpelweg onmogelijk waren. Maar wat met al die papieren, die plannen en creatieve tijdverdrijverij? Ergens moeten die inpassen, ook al zijn ze al lang uitgewaaid en -gewaaierd over de kamer van mijn kop.

Season's greetings :)

Zeg me dat je me graag ziet.

het eten is hier raar papa

Dit land heeft ons zwak gemaakt, denkt men. Week en wit, niet bestand tegen het minste onheil, en te zeer gewoon aan de moederborst van de staat. We hebben het alleen maar aan onszelf te danken, en dat is de waarheid. Op een morgen worden we wakker en ontdekken we tot ons afgrijzen dat het onze eigen ingewanden zijn, waar we 's nachts in zitten klauwen hebben.

Groeten aan de familie uit Nepal

Alles is adem.

Een kaartje... zomaar

Ik hou me graag schuil in grote zaken. Mijn gedachten verdwijnen in het regelmatige wieken van enorme windmolens, of gaan op als onmerkbare vlekken in het wolkendek van een gasreus. Niemand die op me hoeft te letten, ook ikzelf niet. Er is geen mens die ik daar hoef te kennen.